Laserowa korekcja wzroku czyli laserem po oczach

Jest precyzyjny, sterylny i szybki. Można nim korygować wady wzroku, leczyć siatkówkę, jaskrę i zaćmę. Bez lasera trudno wyobrazić sobie współczesną okulistykę. Tylko czy każdy może skorzystać z tej metody leczenia? Dziś chirurgia oka z wykorzystaniem laserów to rutyna.

Pielęgniarka zaprasza cię na salę, dostajesz znieczulające krople, a twarz przykryją ci ochronną folią lub tkaniną. Potem kilkanaście minut całkowicie bezbolesnego zabiegu, czasami opatrunek (nie zawsze konieczny), dwie-trzy godziny odpoczynku w sali pooperacyjnej i do domu. Tak wygląda dziś laserowa operacja wad wzroku - krótkowzroczności, dalekowzroczności i astygmatyzmu. Ale korekta tych wad to tylko drobna część wszystkich zabiegów okulistycznych, które stały się możliwe dzięki zastosowaniu lasera.

- Lasery masowo weszły do okulistyki w latach 80., choć pierwsze próby robiono już w latach 60. ubiegłego wieku - mówi dr Piotr Fryczkowski z warszawskiego gabinetu Retina. - Wtedy laser zajmował pół pokoju, był chłodzony wodą, można było z niego oddać tylko kilkanaście "strzałów" naraz, bo tak się rozgrzewał. Co ciekawe, Polska była przez pewien czas jednym z pierwszych krajów Europy, które stosowały lasery w okulistyce - dodaje okulista.

Dziś chirurgia oka z wykorzystaniem laserów to rutyna. Stosuje się kilka rodzajów laserów w zależności od typu zabiegu i części oka, która ma zostać poddana terapii. Ich wspólną cechą jest to, że leczą poprzez... zniszczenie. Szybko, precyzyjnie i czysto likwidują komórki, na które zostały wycelowane, niszczona tkanka po prostu wyparowuje.

 Najbardziej powszechne są zabiegi tzw. wad refrakcyjnych - krótkowzroczności, dalekowzroczności i astygmatyzmu. Polegają one na tym, że wiązką lasera modeluje się rogówkę - najbardziej zewnętrzną, przezroczystą warstwę oka. Najstarsza z używanych dziś metod to keratektomia fotorefrakcyjna, czyli PRK, pierwszy raz przeprowadzona w 1989 roku. Podczas PRK najpierw mechanicznie usuwa się cieniutką warstwę nabłonka rogówki, a potem laser odparowuje jej głębsze warstwy w określonych miejscach. Wszystko przebiega pod nadzorem komputera. Ta metoda pozwala głównie na korekcję krótkowzroczności (do -8 dioptrii) i w mniejszym stopniu małej nadwzroczności oraz astygmatyzmu. Jest najtańsza, ale też oko po zabiegu goi się dłużej w porównaniu z innymi metodami laseroterapii, a stabilny efekt pojawia się nawet po trzech miesiącach.

Klapki na oczach

Ograniczenia PRK sprawiły, że począwszy od lat 90., zaczęto wprowadzać nowe metody laserowych operacji wad wzroku nazywane skrótowo LASEK i LASIK. Łączy je jedno - przed uruchomieniem lasera zostaje przygotowana i odchylona na bok "klapka" (lub płatek) z nabłonka rogówki, która po zabiegu powraca na swoje miejsce niczym karta książki. Podczas zabiegu LASEK płatek odwarstwia się metodami chemicznymi, przy użyciu alkoholu, a w LASIK-u - nacięta precyzyjnym przyrządem, mikrokeratomem.

LASIK pozwala na poprawianie krótkowzroczności do -10 dioptrii, dalekowzroczności do +4, a astygmatyzmu do 6 dioptrii. Spośród wszystkich metod sprawia pacjentowi najmniejszy dyskomfort, umożliwia operację obu oczu podczas jednej sesji i najszybciej się goi.

Z kolei LASEK jest w ocenie okulistów mniej inwazyjny, prostszy i tańszy niż LASIK. Oczywiście chirurgia laserowa wad wzroku rozwija się nadal, o czym mogą świadczyć pojawiające się kolejne udoskonalenia. W metodzie Epi-LASIK i SBK-LASIK nacina się niezwykle cienką warstwę samego nabłonka (w odróżnieniu od LASIK-u, gdzie płatek może mieć grubość jednej czwartej całej grubości rogówki). Dzięki tym ulepszeniom oko szybciej wraca do pełnej sprawności po zabiegu. Korekcję można też zaoferować większej grupie pacjentów - także tym z cienką rogówką. Zawsze jednak o wyborze najlepszej metody operacji dostosowanej do konkretnego przypadku decyduje lekarz. On także ma obowiązek dokładnie przebadać pacjenta i uprzedzić go o możliwym ryzyku. Bo laserowa korekcja wzroku nie jest dla wszystkich i nie jest obojętna dla zdrowia.

Ciemna strona światła

- Trzeba zdawać sobie sprawę, że zabiegi typu LASIK czy LASEK to trwała ingerencja w rogówkę - podkreśla dr Fryczkowski. - Zazwyczaj ma ona między 550 a 600 mikrometrów (tysięcznych części milimetra) grubości. A po zabiegu może zostać nawet ok. 200-250 mikrometrów. Takie oko jest bardziej podatne na urazy, uderzenia - pocieniona rogówka łatwiej pęka. Poza tym każdy zabieg na oku zmienia strukturę i skład ciała szklistego, przeźroczystej substancji wypełniającej gałkę oczną - dodaje okulista z gabinetu Retina.

Dlatego laserowa korekcja wzroku może być proponowana osobom, które poza krótkowzrocznością, dalekowzrocznością lub astygmatyzmem nie mają innych problemów z oczami. Kandydatów do zabiegu dyskwalifikują np. jakiekolwiek zmiany w siatkówce czy patologiczna suchość oka. Ale także jaskra lub jej podejrzenie, bo po korekcji nie można precyzyjnie mierzyć ciśnienia w oku, a to w tej chorobie podstawa. Operacji nie powinno się też wykonywać chorym m.in. na cukrzycę, choroby autoimmunologiczne, silne alergie, mającym skłonność do przerastania blizn lub rozrusznik serca.

Robić czy nie robić ?!

Rozważając za i przeciw, warto pamiętać o możliwych powikłaniach i skutkach ubocznych. Ból po zabiegu i uczucie ciała obcego w oku można przez jakiś wytrzymać. Ale co ze zmniejszeniem kontrastu widzenia w trudnych warunkach (deszcz, mgła)? A zwiększona wrażliwość na światło, dotykająca zwłaszcza pacjentów z szerokimi źrenicami? Poza tym zdarzają się także zapalenia i wysychanie rogówki, efekt halo (widzenie otoczki wokół źródeł światła) czy przymglenie obrazu. Przy dużych wadach, nadwzroczności czy dużym astygmatyzmie może nie udać się całkowita korekcja wzroku. Konieczny będzie następny zabieg albo (o zgrozo!) okulary. Zresztą od nich i tak trudno będzie się uwolnić, bo laserowa korekcja rogówki nie zapewni nam sokolego wzroku do grobowej deski. Począwszy od wieku 40-45 lat, gdy spada zdolność oka do akomodacji, mogą być potrzebne okulary do czytania.

Laser ratuje wzrok

O ile zabiegi laserowej korekcji wzroku są pewnym luksusem, to w innych chorobach oczu laser może uratować możliwość widzenia. - Lasery w okulistyce są najczęściej stosowane do operacji siatkówki z powodu powikłań cukrzycy i chorób naczyniowych - mówi Piotr Fryczkowski. - Oko jest wówczas niedotlenione, niewydolne naczynia dostarczają za mało tlenu i oko się "dusi". Nie potrafimy dodać nowych naczyń krwionośnych, więc musimy ograniczyć potrzeby oka. Jak to się robi? - Niszczymy laserem argonowym te rejony siatkówki, które nie mają znaczenia dla naszego widzenia. Bo widzimy tylko jej małą wyspecjalizowaną częścią - wyjaśnia okulista.

Laserem można także "zespawać" przedartą lub odwarstwioną siatkówkę albo zniszczyć niewłaściwie wykształcone naczynia krwionośne w dnie oka. Albo przeprowadzić szybki zabieg u chorego na jaskrę. Ta przypadłość polega na tym, że płyn wytwarzany wewnątrz oka nie ma prawidłowego ujścia do jego zewnętrznej części. Gwałtownie rosnące ciśnienie może uszkodzić wzrok, dlatego laserem wycina się otwory w tęczówce, przywracając cyrkulację płynu. Służy do tego tzw. laser YAG-owy. Ten sam sprzęt można wykorzystać w operacji zaćmy wtórnej, gdy mętnieje torebka otaczająca soczewkę oka. Do tego dochodzą różne nietypowe zastosowania lasera, np. do likwidacji skutków wylewów wewnątrz gałki ocznej czy do korekcji różnych części oka po innych operacjach.

Lasery przebojem wywalczyły sobie miejsce w dzisiejszej okulistyce. Wystarczyło zaledwie 30 lat i nie potrafimy się już bez nich obejść.

Dzieci a Soczewki kontaktowe

Potrzeba korekcji wzroku dotyczy ponad połowy ludzi na świecie i może wystąpić już w bardzo wczesnym wieku. Zarówno okulary, jak i soczewki kontaktowe są dobrym wyborem dla dzieci, nastolatków i dorosłych, którzy potrzebują korekcji wzroku. Przy pomocy wszechstronnego badania wzroku specjalista pomoże Ci niezależnie od wieku dokonać najlepszego wyboru. Również najmłodsi pacjenci mogą bezpiecznie i komfortowo nosić soczewki kontaktowe. Pamiętajmy jednak, że ostatecznego wyboru korekcji wzroku dla Ciebie i Twojej Rodziny należy dokonać wyłącznie z pomocą specjalisty.

Czy dzieci są odpowiednimi kandydatami do noszenia soczewek kontaktowych?

Dzieci idealnie nadają się na użytkowników soczewek kontaktowych. Dzieci są bardzo aktywne, a okulary niewygodne w czasie zabawy i zajęć rekreacyjnych. Dla wielu dzieci soczewki są idealnym rozwiązaniem, ponieważ mają one dużą motywację, co sprawia, że uważnie słuchają specjalisty. Większość dzieci potrafi zadbać o własne soczewki kontaktowe pod nadzorem lub bez nadzoru osoby dorosłej. Noszenie soczewek kontaktowych przynosi dzieciom i nastolatkom ogromne korzyści, gdyż są one dla nich dużo wygodniejszym sposobem korekcji wzroku. Młody wiek nie jest tu żadną przeszkodą i nawet najmłodsi świetnie sobie radzą z soczewkami.

Jakie zalety ma noszenie soczewek kontaktowych przez dzieci?

Jest wiele powodów, dla których dzieci w każdym wieku odnoszą korzyści z noszenia soczewek kontaktowych. Dzieci i młodzież prowadzą naprawdę aktywny tryb życia. Dużo więcej czasu niż dorośli spędzają bawiąc się, oprawiając sport i będąc w ciągłym ruchu. Mogą nosić soczewki kontaktowe w trakcie wykonywania tych czynności, bez konieczności ich zdejmowania, czy ryzyka ich uszkodzenia. Dodatkowo, soczewki kontaktowe nie ograniczają im widzenia peryferyjnego, tak jak to ma miejsce w przypadku okularów. Ponadto oprócz oczywistej korzyści, jaką jest lepsze widzenie, soczewki mogą wywrzeć psychologiczny wpływ na samoocenę użytkownika, co sprawia, ze jego pewność siebie jest większa niż w przypadku okularów.

Ostatnie badanie wykazało, że dzieci i nastolatki są bardziej zadowolone z noszenia soczewek kontaktowych niż okularów. W konsekwencji jest dużo bardziej prawdopodobne, że dziecko będzie korzystało z tej metody korekcji wzroku, a co za tym idzie uczestniczyło we wszystkich zajęciach, nie bojąc się że zgubi, uszkodzi lub stłucze okulary. Co więcej, przeprowadzone na przestrzeni ponad trzech lat badanie na probie blisko 500 dzieci z krótkowzrocznością wykazało , że dzieci noszące soczewki kontaktowe lepiej oceniały swój wygląd fizyczny, poziom akceptacji wśród przyjaciół oraz umiejętności sportowe niż dzieci noszące okulary. Dzieci, które nie lubiły nosić okularów poczuły się bardziej pewnie podczas zajęć szkolnych, kiedy zaczęły nosić soczewki.

W jakim wieku najlepiej zacząć nosić soczewki kontaktowe?

Specjaliści sugerują, aby nie uzależniać noszenia soczewek kontaktowych od wieku. Jeśli dziecko jest wystarczająco dojrzałe, aby zrozumieć kwestie związane z higieną i pielęgnacją soczewek kontaktowych oraz ryzyko związane z nieprzestrzeganiem jej zasad, to można uznać, że doskonale nadaje się na użytkownika soczewek. Tak naprawdę dzieci w każdym wieku, nawet niemowlęta, mogą bezpiecznie nosić soczewki, o ile przestrzegane są odpowiednie zasady.

Wsparcie rodziców jest również kluczowym czynnikiem przy podejmowaniu decyzji, czy soczewki kontaktowe są odpowiednie dla dziecka. Podobnie motywacja jest czynnikiem, który ma wpływ na to, w jakim momencie dziecko może zacząć korzystać z soczewek. Dziewczęta często wykazują zainteresowanie soczewkami wcześniej niż chłopcy, zwykle ze względu na kwestię wyglądu. U chłopców zainteresowanie soczewkami najczęściej wynika z chęci uprawiania sportu bez utrudnień wiążących się z noszeniem okularów. Ocena tych czynników, a nie samego wieku, umożliwia podjęcie właściwej decyzji, czy dziecko jest gotowe, aby zacząć nosić soczewki kontaktowe. Badania wykazują, że już ośmioletnie dzieci, wymagające pełnej korekcji wzroku, są w pełni zdolne do noszenia i dbania o soczewki kontaktowe.

Czy soczewki kontaktowe wymagają stabilnej wady wzroku?

Chociaż oko zwykle przestaje się powiększać około 15 roku życia, u wielu pacjentów, w szczególności z krótkowzrocznością, wada wzroku zmienia się nawet po ukończeniu 20 lat.

Mając dostęp do tak szerokiej gamy soczewek, czekanie na ustabilizowanie się widzenia lub kształtu oka nie ma obecnie sensu. Przy wizytach kontrolnych parametry nowych soczewek mogą zostać dostosowane do wszelkich zmian wady wzroku. Badania wykazały, że przy dopasowaniu soczewek kontaktowych u dzieci nie występują istotne różnice w kształcie lub wielkości oka w porównaniu z osobą dorosłą, a zatem możliwości dopasowania nie będzie ograniczała dostępność parametrów soczewek.

Czy dzieci stosują się do zaleceń odnośnie prawidłowego noszenia soczewek?

Specjalista nauczy Twoje dziecko, jak nosić i dbać o soczewki kontaktowe. Ponieważ lekarz cieszy się u dzieci dużym autorytetem, jest bardzo prawdopodobne, że posłuchają udzielonych im rad. Niemniej jednak małe dzieci powinny pozostać pod nadzorem rodziców, którzy z pewnością chcą zminimalizować ryzyko związane z noszeniem soczewek kontaktowych przez Twoje dziecko. Dzieci z łatwością dostosowują się i jeśli nabiorą dobrych nawyków, to zachowają je w dorosłym życiu. Najbezpieczniejszym rozwiązaniem jest korzystanie z soczewek jednodniowych lub wybór prostego, ale skutecznego systemu pielęgnacji.  W celu jeszcze lepszego zastosowania się do zaleceń specjalisty należy regularnie powtarzać z dzieckiem nabytą wiedzę.

Czy dzieci potrzebują więcej tlenu dla swoich oczu?

Nie jest prawdą, że oczy dziecka potrzebują więcej tlenu niż osoby dorosłej. Budowa rogówki oka dziecka jest podobna do rogówki u osoby dorosłej. Wiele dzieci może chcieć nosić soczewki kontaktowe tylko przez cześć dnia, np uprawiając sport. Jednodniowe soczewki kontaktowe są najbardziej odpowiednim wyborem dla takich dzieci, gdyż nie wpłyną one negatywnie na zdrowie ich oczu nawet w długim okresie czasu. W sytuacji, gdy dziecko ma nosić soczewki przez dłuższy czas, w szczególności przez ponad 12 godzin, to materiały silikonowo-hydrożelowe zapewniają wystarczająco dużo tlenu, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia w późniejszym okresie komplikacji wywołanych niedotleniem. Nie jest wskazane, aby dzieci spały w soczewkach kontaktowych.

Czy dzieci potrzebują lepszego zabezpieczenia oczu przed promieniowaniem UV?

W porównaniu z osobami dorosłymi dzieci mają większe źrenice i jaśniejsze soczewki oka, dlatego też więcej promieni UV może dotrzeć do delikatnej siatkówki i ją uszkodzić.

Dzieci również spędzają mnóstwo czasu bawiąc się na świeżym powietrzu. Większość rodziców świadoma jest potrzeby chronienia skory swoich dzieci przed promieniami UV przy pomocy kremów ochronnych, ale niewielu zabezpiecza ich oczy przez takim promieniowaniem. Spędzając czas na powietrzu dziecko powinno nosić soczewki kontaktowe pochłaniające promienie UV, gdyż zapewniają one dodatkową ochronę, chociaż nie zastępują w pełni okularów przeciwsłonecznych pochłaniających promienie UV.

Jakiego rodzaju soczewek należy używać?

Obecnie na rynku dostępnych jest wiele rodzajów soczewek kontaktowych. znajdą się wśród nich z pewnością odpowiednie produkty dla ogromnej większości młodych pacjentów chcących rozpocząć noszenie soczewek kontaktowych. Każdy rodzaj soczewek ma swoje zalety i wady, a zatem wybór powinien opierać się na dopasowaniu soczewek do indywidualnych potrzeb dziecka związanych z wadą wzroku i stylem życia. Twój specjalista może doradzić Ci w dokonaniu najodpowiedniejszego wyboru soczewek.

Pozwól dziecku samemu dokonać wyboru.. czy chce okulary czy soczewki kontaktowe?

(Źródło: Acuvue Eye Health Advisor)

SOCZEWKI KONTAKTOWE czyli wszystko co zawsze chciałeś o nich wiedzieć

Dlaczego warto nosić soczewki kontaktowe? Soczewki kontaktowe są idealną alternatywą dla używania okularów. Są wygodne w noszeniu, łatwe w zakładaniu, zdejmowaniu

i pielęgnacji. Można powiedzieć że odmieniły życie milionom ludzi. Nosząc soczewki kontaktowe możesz cieszyć się pełną swobodą jaką Ci dają, wtedy gdy spotykasz się ze znajomymi, uprawiasz sporty, czy po prostu dla komfortu, że możesz wyjść z domu bez okularów.

Jak wybrać właściwe soczewki?

Kiedy już zdecydujesz się wypróbować soczewki kontaktowe udaj się do specjalisty i poproś o soczewki marki i jakości cieszącej się powszechnym zaufaniem. Specjalista zada Ci kilka prostych pytań, aby mógł wybrać soczewki najbardziej dopasowane do twoich oczu i twojego stylu życia. Zanim specjalista zaaplikuje Ci próbne soczewki kontaktowe, najpierw przedstawi Ci dostępne opcje i przeprowadzi badanie okulistyczne. Bądź przygotowany na to, że badanie będzie odpłatne- jest ono konieczne dla odpowiedniego doboru soczewek i zapewnienia zdrowia twoim oczom. Specjalista wyjaśni ci jak zakładać i zdejmować soczewki. Poznasz również zasady prawidłowej pielęgnacji soczewek. Badanie zajmuje jednak kilka minut i jest całkowicie bezbolesne. 

Jakie są najczęściej spotykane mity na temat soczewek?

MIT 1:

Soczewki kontaktowe są niewygodne

Od chwili wynalezienia soczewek kontaktowych upłynęło dużo czasu, a w ostatnich latach nastąpił prawdziwy postęp w technologii wykonania soczewek. Nowe soczewki są niezwykle miękkie , cienkie i elastyczne oraz, co bardzo ważne, doskonale utrzymują wilgoć, dzięki czemu odczuwasz w nich jeszcze większy komfort. Materiały, z jakich są produkowane oraz konstrukcja umożliwiają ich dopasowanie do unikalnego kształtu gałki ocznej Twojego oka. Ponieważ wymienia się je regularnie na nową parę, to zawsze cieszysz się uczuciem czystości, świeżości i komfortu. W istocie soczewki kontaktowe są tak wygodne, iż szybko zapomnisz że je nosisz.

MIT 2:

Nie podoba mi się pomysł wkładania czegokolwiek do oka

Jest to zupełnie normalna reakcja osób, które nigdy nie nosiły soczewek kontaktowych. Początkowe uczucie niepewności i strachu jest całkowicie zrozumiałe - odczucie to jednak bardzo szybko znika. Gdy specjalista pokaże Ci, jak prawidłowo zakładać i zdejmować soczewki, szybko przekonasz się że jest to tak proste, jak zakładanie i zdejmowanie butów. Miliony ludzi robi to każdego dnia, wiec czemu nie miałbyś i Ty?

MIT 3:

Soczewki kontaktowe nie są zdrowe

Materiały, z których wytwarza się soczewki kontaktowe są biokompatybilne. Podobne materiały używane są często w wielu innych dziedzinach medycyny. Materiały te przepuszczają wystarczającą ilość tlenu. Dlatego też w przypadku nowoczesnych silikonowo-hydrożelowych soczewek kontaktowych problem z niewystarczającą ilością tlenu docierającą do rogówki należy do przeszłości. Soczewki kontaktowe produkowane są w oparciu o konstrukcję odpowiadającą kształtowi rogówki, co zapewnia maksymalny komfort. Oznacza to, że jeżeli soczewki zostały prawidłowo dobrane przez specjalistę oraz są właściwie pielęgnowane, to stanowią zdrową metodę korekcji wzroku. Ponieważ soczewki są wyrobami medycznymi, przestrzeganie zaleceń specjalisty jest szczególnie ważne.

MIT 4:

Soczewka kontaktowa może przemieścić się za gałką oczną

Jest fizycznie niemożliwe, aby soczewka kontaktowa mogła zagubić lub przemieścić się za oko. Może ona wyłącznie znajdować się na przedniej części gałki ocznej lub - jeżeli ulegnie przemieszczeniu - pod powieką. Oko wyposażone jest w barierę ochronną pokrywającą przednią część gałki ocznej i zawijającą się pod górną i dolną powieką, która nie pozwala soczewce kontaktowej nie przesunięcie się za gałkę oczną.

MIT 5:  

Soczewki kontaktowe nie pozwalają oczom oddychać

Aby oczy były zdrowe, konieczne jest, by do dna oka, czyli rogówki docierała odpowiednia ilość tlenu. Tlen znajduje się w Twoim otoczeniu i najpierw musi przeniknąć przez soczewkę kontaktową. Jego ilość zależy od tego czy będziesz nosił soczewki tylko w dzień, czy tez chcesz w nich spać.

Choć decydujący wpływ na ilość tlenu docierającego do rogówki ma materiał, z jakiego wykonano soczewki, to znaczenie mają także inne czynniki. Jednym z nich jest na przykład właściwa pielęgnacja soczewek. Wszelkie osady na soczewce będą zmniejszać ilość przepływającego przez nią tlenu. Jest to kolejny powód, dla którego właśnie czyszczenie i dezynfekowanie soczewek ma duże znaczenie dla utrzymania dobrego stanu zdrowia. Właściwa pielęgnacja połączona z krótkim okresem wymiany soczewek pozwoli Ci w pełni czerpać przyjemność z noszenia soczewek kontaktowych.

MIT 6:

Noszenie soczewek kontaktowych zwykle prowadzi do infekcji oczu.

Soczewki kontaktowe same z siebie nie powodują zakażeń. Infekcje mogą zapoczątkować chorobotwórcze drobnoustroje znajdujące się na powierzchni brudnej soczewki kontaktowej. Zatem do tego typu problemów prowadzić może tylko nieprzestrzeganie zasad higieny lub niewłaściwe używanie soczewek kontaktowych. Jeżeli będziesz stosował się do zaleceń specjalisty, będziesz mógł korzystać z wygody, jaką daje ci noszenie soczewek i zminimalizujesz ryzyko powstania komplikacji. Ważne jest również, aby wiedzieć, ze im częściej wymieniasz soczewki na nowe, tym zdrowsze może to być dla Twoich oczu. Mniejsza jest wtedy możliwość odkładania się osadów, takich  jak tłuszcze i białka znajdujące się w filmie łzowym, a które stanowią pożywkę dla zarazków. Jeżeli będziesz prawidłowo dezynfekował soczewki, dokładnie je czyścił i wymieniał na nowe zgodnie z zaleceniami twojego specjalisty oraz będziesz przestrzegał zasad higieny, to zarazki nie będą miały żadnych szans na przetrwanie.

MIT 7:

Przy nagłych ruchach soczewki mogą wypaść mi z oczu

Dzięki współczesnym konstrukcjom soczewek, nie jest praktycznie możliwe, aby miękka soczewka kontaktowa mogła wypaść z oka, jeżeli została prawidłowo na nie założona. Dlatego właśnie nosząc soczewki można swobodnie uprawiać różnorodne sporty. Siła jaka trzyma soczewkę na oku, zależy od średnicy soczewki. Twarde soczewki kontaktowe nie przylegają do oczu tak mocno, jak miękkie. Miękkie soczewki nigdy nie wypadają samoistnie. W wyjątkowych sytuacjach może im się to zdarzyć jeśli zbyt mocno trzesz oko.

MIT 8:

Czyszczenie soczewek zabiera mnóstwo czasu.

Czyszczenie soczewek kontaktowych jest niezwykle ważne dla zachowania zdrowia oczu.

Z pewnością najmniej kłopotliwe są jednodniowe soczewki kontaktowe. Codziennie rano wkładasz nową, świeżą parę, którą przed pójściem spać po prostu wyrzucasz. W ten sposób nigdy nie będziesz martwic się czyszczeniem swoich soczewek.

Z drugiej strony pielęgnacja soczewek wielokrotnego użytku nie sprawia żadnych kłopotów. Nowoczesne, wielofunkcyjne płyny do pielęgnacji znacznie ułatwiają dbanie o soczewki. Najlepszym sposobem dezynfekowania i czyszczenie soczewek jest wyczyszczenie i pozostawienie ich na noc zanurzonych w płynie do pielęgnacji, podczas gdy Ty możesz spokojnie spać w tym czasie. Pamiętaj, by zawsze stosować się do instrukcji dołączonych do opakowania płynów pielęgnacyjnych.

MIT 9:

W soczewkach kontaktowych będę widział gorzej niż w okularach

W rzeczywistości często bywa odwrotnie! Soczewki kontaktowe spoczywają bezpośrednio na rogówce i korygują wadę wzroku bezpośrednio na poziomie oka, a nie jak to ma miejsce w przypadku okularów, z odległości 1-2cm. Soczewki nie zsuwają się z nosa, a pozostają nieruchome na rogówce. Właśnie z tego powodu w wielu przypadkach soczewki kontaktowe zapewniają lepszą jakość widzenia niż okulary. Soczewki zapewniają szersze pole widzenia i lepsze widzenie peryferyjne niż okulary. Dodatkowo nie zachodzą mgłą, nie zmokną podczas deszczu. Nieważne jaki uprawiasz sport, soczewki mogą zapewnić ci lepsze widzenie niż okulary.

MIT 10:

Nosząc soczewki kontaktowe nie mogę mieć makijażu

Właśnie, że można! Pamiętaj tylko, aby nałożyć makijaż po założeniu soczewek kontaktowych a także, aby zdjąć soczewki po zmyciu makijażu, a nie odwrotnie! W przypadku aerozoli, np.lakieru do włosów, należy zamknąć oczy, by nie dopuścić do przyklejenia się rozpylonych cząstek do soczewki.

MIT 11:

Nie mogę nosić soczewek kontaktowych gdyż mam astygmatyzm

W przeszłości soczewki kontaktowe do korekcji astygmatyzmu nie były dostępne we wszystkich wersjach materiałów. Ale innowacje ostatnich lat zmieniły stan rzeczy. Astygmatyzm nie jest już jakąkolwiek barierą do noszenia soczewek kontaktowych. Wreszcie możesz cieszyć się swobodą, jaką Ci dają.

MIT 12:

Jestem za młody na noszenie soczewek kontaktowych

Nie ma żadnej granicy wieku dla noszenia soczewek. Mogą je nosić dzieci, jak i osoby w podeszłym wieku. Badania wykazują, ze niektóre dzieci potrzebujące korekcji wzroku już w wieku 8 lat mogą nosić soczewki i dbać o ich pielęgnację. Co więcej, soczewki kontaktowe stanowią niezwykle wygodną metodę korekcji wad wzroku u nastolatków, którzy częściej niż inne grupy wiekowe uprawiają sporty i uczestniczą w zajęciach rekreacyjnych.

MIT 13:

Jestem za stary, aby zacząć nosić soczewki kontaktowe

Przy obecnym, szerokim wyborze soczewek, osoby w każdym wieku mogą cieszyć się korzyściami z ich noszenia. Jedynym ograniczeniem jest istnienie przeciwwskazań do ich noszenia. Wiele starszych osób lubi bowiem soczewki które będą zapewniały dobre widzenie zarówno w dal jak i z bliska. Twój specjalista będzie mógł Ci doradzić, które soczewki najlepiej odpowiadają Twoim potrzebom i prowadzonemu stylowi życia.

MIT 14:

Im wyższe uwodnienie soczewek, tym więcej przepuszczają tlenu

Jest to błędne, choć dość powszechne przekonanie. Soczewki silikonowo-hydrożelowe nowej generacji przepuszczają o wiele więcej tlenu, choć zawierają mniej wody niż tradycyjne hydrożelowe soczewki kontaktowe.

MIT 15:

Soczewki kontaktowe są drogie

Soczewki kontaktowe kosztują mniej niż Ci się wydaje. W zależności od tego, jaki rodzaj soczewek nosisz i jak często je wymieniasz, koszt soczewek porównywalny jest do ceny, jaką płacisz za codzienną gazetę lub filiżankę kawy. Dzięki postępowi technologicznemu , jaki dokonał się w ostatnim czasie, dostępna jest cala gama rożnych soczewek. Wiedząc, na jaki tryb noszenia się zdecydujesz, udaj się do specjalisty który pomoże Ci wybrać soczewki dopasowane do twojego trybu życia i budżetu którym dysponujesz.

(Źródło: Acuvue Eye Health Advisor)

Złudzenie optyczne czyli Tajemnicze złudzenia

Na pytanie czy to, co widzimy na prawdę, istnieje naprawdę, większość z nas odpowie- tak. Jednak gdy zapoznamy się z tym artykułem to znajdziemy wiele przykładów które będziemy błędnie interpretować, którym damy się oszukać.

Dlaczego tak się dzieje? Często to, co widzimy, jest jedynie iluzją, złudzeniem. Tych którzy nie wierzą, zapraszam w podróż po świecie złudzeń i iluzji oraz do rozwiązania kilku zagadek. Wybrałam kilka przykładów. Sprawdźmy zatem, jak pod wpływem różnych czynników dał się oszukać nasz wzrok.

Magia złudzeń

Złudzenie optyczne to błędna interpretacja obrazu przez mózg pod wpływem kontrastu, cieni, użycia kolorów, które automatycznie wprowadzają mózg w błędny tok myślenia. Złudzenie wynika z mechanizmów działania percepcji, które zazwyczaj pomagają w postrzeganiu. W określonych warunkach jednak mogą powodować pozornie tylko prawdziwe wrażenia. Złudzenie optyczne możemy podzielić na kilka grup ze względu na czynniki wpływające na błędną interpretację obrazu:

• złudzenia związane z perspektywą, która zmienia nasz odbiór danego przedmiotu
• złudzenia powstałe pod wpływem sąsiadujących obiektów (linii, przedmiotów) np.zaburzenia długości i wielkości przedmiotów
• złudzenia związane z fizjologią układu wzrokowego np. różne postrzeganie kolorów jaśniejszych i ciemniejszych, zwłaszcza w swoim sąsiedztwie
• złudzenia związane z kontrastem: jasnością i barwą
• złudzenia w figurach

Żona czy teściowa?

Przyjrzyjmy się kilku przykładom figur dwuznacznych. Na początek zobaczmy te najbardziej skomplikowane, ale i najbardziej interesujące.

Żona czy teściowa?
(podpowiedź: broda żony jest nosem teściowej)

Jedną z najciekawszych jest: Moja Żona i Moja Teściowa (W.E.Hill) czy iluzja Twarz-Wazon na rysunku opublikowanym w 1915r. przez Edhara Rubina. Takich rysunków są setki a odczytywanie ich to świetna rozrywka dla naszych oczu i naszego umysłu.

Głowa czy kielich?

Złudzenie w figurach, obrazach jest powodowane tym, że nasz mózg ma problem z interpretacją tego, co jest figurą, a co tłem. I w zależności od tego, którą część obiektu uznamy za krawędź figury, tak zinterpretuje to nasz mózg. Nigdy nie zobaczymy dwóch wariantów jednocześnie.

Czy warto nosić obcasy?

Ciekawym zjawiskiem są zaburzenia w postrzeganiu długości i wielkości przedmiotów - w zależności od tego, co je otacza.

Narysujmy dwie linie równej długości pod kątem prostym (jak na rysunku) i pokażmy je drugiej osobie , aby wskazała tę dłuższą- zapewne wybierze ona linię pionową. To złudzenie optyczne zauważone przez Adolfa Eugena Ficka. Zauważył on że linie pionowe wydają się dłuższe od poziomych. Jeżeli są zestawione pod kątem prostym, ten efekt się nasila. Zatem może warto nosić obcasy...

Ludzie z okrągłych domów nie mają złudzeń

A czy można zmienić długość równych linii (odcinków) np. poprzez dorysowanie strzałek "do zewnątrz" lub do "wewnątrz". Wydaje eis że nie, a jednak.. nasze oczy "mówią" co innego. Linia ze strzałkami  "do zewnątrz" wydaje się dłuższą, chociaż w rzeczywistości są one równe. A my ulegamy złudzeniu optycznemu. Jednak nie wszyscy odbieramy to złudzenie tak samo.

Która linia jest dłuższa?

Np. ludzie z okolic Australii i Nowej Gwinei, którzy mieszkają w okrągłych, kulistych domach, nie ulegają temu złudzeniu. Przypuszcza się że doświadczają go osoby mieszkające w prostokątnych domach, którzy interpretują strzałkę "do zewnątrz", jako róg budynku, dlatego tę linię postrzegają jako dłuższą. Natomiast "do wewnątrz" interpretują jako styk ściany z podłogą i sufitem wewnątrz budynku i dlatego wydaje im się krótsza.

Złudzenia w autoprezentacji?

I jeszcze jedna zagadka - które z poniższych kółek znajdujących się w środku jest wieksze? I znów automatycznie odpowiadamy to z prawej. a przeciez są równe.

To znów złudzenie optyczne. Na postrzeganie danej wielkości mają tym razem wpływ elementy sąsiadujące. Jeżeli są one mniejsze od elementu centralnego- to wydaje się on większy, a jeżeli większe- sprawia wrażenie mniejszego. Ważne, aby zestawić elementy podobne (zasada kontrastu). Przyczyną tego złudzenia jest to, iż oceniamy całą figurę i nie potrafimy wyizolować tylko jej centralnego elementu. To złudzenie Ebbinghausa. A zatem w otoczeniu np. osób niższych będziemy wyglądać na wyższych, w otoczeniu osób tęższych - na szczuplejszych itp.

Może warto zadbać o naszą autoprezentację?

Niezwykłe złudzenia optyczne

Niezwykłe złudzenia optyczne od wieków fascynują artystów, ale też zwykłych ludzi. Dowodem na to może być otwarta niedawno wystawa w chińskim Hangzou, na której można podziwiać obrazy "trójwymiarowe".

Ekspozycja pt. "Magiczna sztuka" jest połączeniem fotografii i malarstwa, a zwiedzający zachęcani są do aktywnego udziału w tworzeniu wystawy, poprzez odpowiednie wkomponowanie się w tło.

Trzeba przyznać, że efekt jest niesamowity.

(źródło: http://wiadomosci.wp.pl/gid,14783672,kat,1345,title,Niezwykle-zludzenia-optyczne,galeria.html)

A na sam koniec...

Bardzo ciekawe złudzenie, gdzie na kierunek ruchu tancerki ma wpływ umysł oglądającego.

                                             

Jeśli ruch będzie zgodny w ruchem wskazówek zegara, to będzie znaczyło, że w tej chwili bardziej używasz prawej półkuli mózgu. Ruch przeciwny do ruchu wskazówek zegara oznaczać będzie, że to lewa półkula jest w tym momencie bardziej aktywna.

Postaraj się wpłynąć na kierunek tancerki :)

a to na podsumowanie autentyczności powyższej publikacji :)

"Wszystko co widzimy, może być postrzegane w inny sposób. Dlatego pytam siebie; czy wszystko na co patrzymy nie jest iluzją?"

                                                                                   - Sandro del Prete

(wykorzystano materiały zawarte na www.zludzenia.pl )

PREZBIOPIA vel STARCZOWZROCZNOŚĆ

Zależnie od tego czy jesteśmy krótkowidzami, dalekowidzami czy osobami z okiem miarowym z wiekiem widzimy różnie i zwykle wtedy potrzebujemy korekcji prezbiopii. Jeżeli jednak osoba, wymagająca stosowania okularów korekcyjnych do pracy z bliska, twierdzi, że poprawił jej się wzrok, bo np. czyta bez okularów- to może być to objaw zaćmy.

Czy czytanie bez okularów staje się coraz trudniejsze? Możliwe, że cierpisz na starczowzroczność — wadę odpowiedzialną za spadek zdolności ogniskowania oka, rozwijającą się podczas naturalnego procesu starzenia, który spotyka każdego z nas. Pierwsze objawy można rozpoznać między 40 a 45 rokiem życia — to dlatego tak wiele osób w średnim wieku zaczyna w tym czasie nosić okulary do czytania lub szkła dwuogniskowe.

Prezbiop czytający tekst

Prezbiop po zastosowaniu korekty okularowej

Prezbiopia u osób krótkowzrocznych
Objawy prezbiopii u osób krótkowzrocznych są zauważalne stosunkowo późno. Osoby z małą krótkowzrocznością, w granicach od -2.0D do -4.0D, prawie nie zaważają zaniku akomodacji i do pracy z bliska intuicyjnie zdejmują okulary. Dzieje się tak dlatego , że osoby te przed wiekiem prezbiopijnym mają problemy z widzeniem w dali, natomiast widzenie do bliży jest często prawidłowe i nie wymaga korekcji. W wieku podeszłym mała krótkowzroczność może przejść w miarowość, ewentualnie w małą nadwzroczność. W krótkowzroczności średniej i dużej wysiłek akomodacyjny oczu skorygowanych do dali jest znacznie pomniejszony. Są jednak przypadki, że wskutek nieużywania, akomodacja jest osłabiona i osoby krótkowzroczne wymagają korekty do bliży soczewkami o małej mocy dioptrijnej.


Prezbiopia u osób dalekowzrocznych
Dalekowidz, korygujący wzrok, dzięki sprawnej akomodacji może ostro widzieć do dali- kosztem stałego i szkodliwego napięcia mięśni ocznych. Jednak kiedy pojawi się prezbiopia to ogranicza ona lub uniemożliwia akomodację, więc dalekowidz nie może ostro widzieć także do dali. W tym sensie prezbiopia nasila objawy nadwzroczności. U dalekowidzów starczowzroczność ujawnia się stosunkowo wcześnie i potrzebują oni silniejszych soczewek dodatnich do bliży, niż stosowane przy patrzeniu w dal.


Prezbiopia a zaćma
W wieku 60-65 lat zdolność do akomodacji oka praktycznie zanika. Osoba osiemdziesięcioletnia używa na ogół okularów do bliży o mocy ok +4.0D (gdzie początkujący prezbiop używa soczewek o mocy +0.5D). Rzadko zdarza się, by senior nie potrzebował korekcji do prac z bliska. Jeżeli osoba w starszym wieku nagle zgłasza że "poprawił " jej się wzrok i czyta bez okularów, to przypadek ten wymaga głębszej diagnozy okulistycznej. To dobre widzenie może być objawem zaćmy jądrowej, w której pierwszym objawem zauważanym przez pacjenta jest poprawa widzenia z bliska. Wynika to ze wzrostu współczynnika załamania światła mętniejącego jądra i wytworzeniem tzw. nabytej krótkowzroczności refrakcyjnej. Jest to związane ze zmianą gęstości substancji soczewkowej, a zatem zwiększonej siły łamiącej, co powoduje przybliżenie punktu bliży. Zmiany te nie dają jeszcze widocznego zesztywnienia soczewki i pacjentowi trudno uwierzyć, że to początek zaćmy i czeka go w przyszłości zabieg operacyjny. Jednak dalszy postęp zmętnień pogarsza zarówno widzenie dali, jak i bliży.

Wspomaganie dobrego widzenia- witaminy dla oczu

Tak jak Twój organizm potrzebuje zdrowego jedzenia, tak i Twoje oczy potrzebują zdrowego odżywiania. Dowiedz się jakie produkty i  składniki zapewnią Twoim oczom zdrowie i ich dobry wygląd.

Pamiętasz, że mama zawsze powtarzała, że trzeba jeść marchewkę, bo jest dobra na wzrok? Miała całkowitą rację! Marchew zawiera witaminę A oraz karotenoidy, które są niezbędne dla zdrowia oczu. A co jeszcze warto jeść, aby Twoje oczy były zdrowe?

Antyoksydanty

Antyoksydanty (przeciwutleniacze) to związki chemiczne zaspokajające tendencję wolnych rodników do wiązania się. Działanie antyutleniające zapobiega uszkodzeniu komórek. Oksydanty atakują głównie białka, fosfolipidy, kwasy nukleinowe DNA i nienasycone kwasy tłuszczowe wchodzące w skład błon komórkowych. Rodniki mogą uszkodzić np. rogówkę. Szkodliwe działanie wolnych rodników może powodować stany zapalne w wyniku uszkodzenia delikatnych naczyń włosowatych w oczach, a u noworodków, gdzie nie ma jeszcze wytworzonej osłony antyoksydacyjnej- retinopatię wcześniaczą. U osób po 50 roku życia następuje zaburzenie wchłaniania antyoksydantów z diety, zaburzona jest też regeneracja enzymów antyoksydacyjnych, to może powodować przeciążenie wolnymi rodnikami - tym samym doprowadzić np. do chorób siatkówki i plamki żółtej. Do najważniejszych substancji przeciw-utleniających pochodzenia roślinnego zalicza się kwas askorbinowy (witamina C), karotenoidy (prowitamina A), witamina E, antocyjany, kwasy fenolowe. Przeciwutleniacze występują m.in. w owocach i warzywach.

Królowa - czarna jagoda

Czarna jagoda jest uznanym środkiem pozwalającym utrzymać zdrowy wzrok. Zapisy o jej właściwościach leczniczych odnajdujemy już w XVI wieku. Z jej owoców i liści zostało wyodrębnionych dotąd najwięcej leczniczych związków chroniących oczy przed szkodliwym działaniem wolnych rodników. Antocyjany z czarnej jagody są szczególnie cenne, gdyż regenerują pewne enzymy uszkadzane przez wolne rodniki. Skutecznie neutralizują nadmiar uszkadzających oko  wolnych rodników, przyspieszają również regenerację barwnika wzrokowego rodopsyny. Substancje czynne z czarnej jagody mają również działanie przeciwzapalne i bakteriostatyczne. Borówka wzmacnia tez kolagen (białko stanowiące podstawę zdrowej tkanki łącznej), poprawia krążenie krwi , dlatego może być stosowana zapobiegawczo i leczniczo przeciw jaskrze, może też mieć dobroczynne znaczenie dla plamki żółtej, tak ważnej dla dobrego widzenia oraz pomagać siatkówce przystosować się do widzenia w ciemności.

Witamina A

Najkorzystniejsza dla wzroku jest witamina A (neutralizuje wolne rodniki) zawiera zdrowe tłuszcze i prowitaminę A czyli beta karoten, który jest bezpiecznie magazynowany i stopniowo, w miarę potrzeb, przekształcany w witaminę A. Znajdziemy ją np. w pomarańczach, w szpinaku, brokułach, kapuście, pomidorach, liściach buraka, rzepie, szczawiu, rzeżusze, pietruszce, dyni, jarzębinie, tranie, serach, wątrobie, nerkach, maśle i śmietanie. Warto pamiętać że wchłania się ona lepiej gdy spożywamy ją z tłuszczem roślinnym. Niewielka jego ilość (2-3 krople) dodana do dań warzywnych czy soku, zupełnie wystarcza. Witamina A jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania pręcików i czopków, siatkówki i do syntezy rodopsyny, światłoczułego barwnika, dzięki któremu widzimy np. w nocy. Jest też niezbędna do odbudowy i funkcjonowania tkanki nabłonkowej, gwarantującej dobre widzenie. Niedobór witaminy A występuje w tzw. kurzej ślepocie, a bez pomocy terapeutycznych jej dawek może doprowadzić nawet do ślepoty.

Witaminy grupy B

Witaminy grupy B są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania nerwów, ich niedobór może np. doprowadzić do zaburzeń w pracy nerwu wzrokowego. Witaminy z grupy B są też ważne dla utrzymania fizjologicznych funkcji wzroku i ochrony przed zmianami chorobowymi w strukturach oka. Ich zmniejszone wytwarzanie lub niska podaż z pożywieniem mogą przyczyniać się do różnych zmian chorobowych oka.

Witamina B1 jest składnikiem niektórych enzymów i bierze udział w metabolizmie węglowodanów i kwasów tłuszczowych. Reguluje funkcjonowanie nerwu wzrokowego. Objawem niedoboru witaminy B1 może być osłabienie kurczliwości mięśni oraz ból oczu. W naszym kraju głównym źródłem witaminy B1 są: rośliny strączkowe- groch, fasola, produktu zbożowe, mięso, wędliny (szczególnie wieprzowina).

Witamina B2 jest w mleku, drożdżach, wątrobie, sercu, rybach, jajach, serach białych, mące żytniej pełnoziarnistej, rzepie, soi. Odgrywa ważną rolę w fizjologii tkanek pozbawionych unaczynienia, takich jak: rogówka, soczewka, szklistka i plamka żółta. Niedobór witaminy B2 objawia się swędzeniem i pieczeniem oczu, nadwrażliwością na jasne światło oraz zwyrodnieniem rogówki.. Zażywanie witaminy B2 jest zalecane w początkowym okresie zaćmy oraz w zapaleniu spojówek.

Witamina B3 wpływa na regenerację barwnika wzrokowego- rodopsyny oraz poprawia ukrwienie oka. Jest np.w fasoli, grochu, otrębach, drożdżach, wątrobie, serze, jajkach, mleku i rybach.

Niedobór witaminy B6 może być przyczyną zapalenia nerwu wzrokowego. Zawierają ją np. drożdże piwne, suszone warzywa, produkty zbożowe, ryby, mięso, jaja, ziemniaki, kapusta, marchewka, ziarna fasoli, groch.

Witamina B12 jest niezbędna do syntezy białek odpowiedzialnych za utrzymanie prawidłowej funkcji narządu wzroku. Podaż tej witaminy jest szczególnie istotna u osób starszych ze względu na zmniejszone jej wchłanianie wraz z wiekiem. Witamina B12 występuje wyłącznie w produktach pochodzenia zwierzęcego, takich jak wątroba, nerki, serce, chude mięso, ryby, skorupiaki, sery, jaja i mleko.

Witamina C

Witamina C jest bardzo ważnym antyutleniaczem, który musi być dostarczony wraz z właściwą dietą, ponieważ organizm człowieka nie posiada zdolności syntetyzowania tej witaminy. Bogatym źródłem tej witaminy są: dzika róża, czarna porzeczka, truskawki, cytrusy, poziomki, maliny, jagody, agrest, papryka, pomidory, kalarepa. Witamina C to, obok witamin A i E trzeci ważny antyoksydant. Działa w środowisku komórki i w płynach międzykomórkowych, gdzie niszczy wolne rodniki, m.in także te, które niepożądanie tworzą się w reakcji z witaminą E. Witamina C wzmacnia ścianki naczyń, polepsza odżywianie soczewek, sprzyja normalizacji wytwarzania płynu łzowego.

Witamina E

Witamina E jest składnikiem błony komórkowej. Jako rozpuszczalny w tłuszczach antyoksydant zapewnia szczelność błon komórkowych oka i zapobiega utlenianiu witaminy A. Mając silne właściwości antyoksydacyjne, hamuje tworzenie toksycznych substancji uszkadzających naczynia krwionośne , zapobiega uszkodzeniu białek i komórek fotoreceptorów . Jest np. w sałacie, brukselce, marchewce, kiełkach zbóż, mięsie, maśle, olejach roślinnych, migdałach, margarynie, jajach, orzechach włoskich i ziemnych, mące pełnoziarnistej i mleku.

Spożywanie produktów naturalnych jak i suplementów farmakologicznych zawierających witaminy E, C, B2 i kwas foliowy  prowadzi do poprawy wzroku u chorych z zaćmą związaną z wiekiem.

Luteina

Organizm ludzki nie wytwarza luteiny- musimy ją dostarczyć. Jest ona skutecznym antyoksydantem, hamuje utlenianie tłuszczów i osłania przed uszkodzeniem delikatne naczynia włosowate siatkówki oka oraz fotoreceptory. Po wchłonięciu przez organizm gromadzi się w plamce żółtej oraz w soczewce. Podawanie organizmowi dziennie odpowiedniej jej dawki uznaje się za czynnik zmniejszający uszkodzenie plamki żółtej. Działa jak filtr chroniący siatkówkę przed uszkodzeniem komórek siatkówki przez światło z zakresu wysokoenergetycznego (niebieskiego i ultrafioletu). Jako antyoksydant zapobiega uszkodzeniu siatkówki w tym zmniejsza rozwój AMD. Występuje w takich produktach jak szpinak, rabarbar, kabaczek.

Uwaga!!

Nie wolno zażywać witamin i preparatów suplementacyjnych bez ograniczeń i bez wyraźnego wskazania lekarza. Na przykład przyjmowanie beta karotenu (wit.A) przez palaczy może zwiększyć ryzyko rozwoju nowotworu płuc.

Wada wzroku "PLUS" czyli co to jest NADWZROCZNOŚĆ vel DALEKOWZROCZNOŚĆ

Świat widziany okiem dalekowidza

Nadwzroczność (dalekowzroczność, hypermetropia) jest to wada refrakcji oka, w której promienie świetlne ogniskują się za siatkówką. Oko o zbyt słabej mocy układu optycznego, w stosunku do długości gałki ocznej, nazywa się okiem nadwzrocznym. W oku tym przy zwolnionej akomodacji, równoległe promienie świetlne zostają zogniskowane poza siatkówką, w wyniku tego nieostre jest widzenie na wszystkie odległości.

Stopnie nadwzroczności:

Nadwzroczność niska (do +2,50D). Jeżeli oczy dysponują dostateczną akomodacją, można widzieć wyraźnie zarówno w zakresie dali, jak i bliży.

Nadwzroczność średnia (od +2,5D do +6,0D). Niewyraźne widzenie dalekie, kompensowane jest akomodacją, jednak ograniczone możliwości akomodacyjne nie pozwalają na dobre widzenie bliży.

Nadwzroczność wysoka (powyżej +6,0D). Widzenie upośledzone jest w całym zakresie. Powyżej kilkunastu dioptrii jest najczęściej wynikiem usunięcia zmętniałej soczewki ocznej.

Nadwzroczność u dzieci

         Nadwzroczność fizjologiczną, spowodowaną krótką gałką oczną stwierdza się u około 80% dzieci po urodzeniu. Jest to zjawisko naturalne, do ok.3 roku życia gałki oczne są mniejsze niż u osób dorosłych. Dla dobrego widzenia jest to kompensowane większą wypukłością dziecięcej soczewki oraz akomodacją. Proces umiarkowania trwa do 6-7 roku życia, stąd przekonanie, że nadwzroczność jest najczęstszą wadą wzroku u dzieci. Wraz ze wzrostem dziecka zwiększają się rozmiary gałki ocznej, dlatego w wieku szkolnym oko jest już przeważnie miarowe. Wada ta może przebiegać w sposób niezauważalny (tzw. dalekowzroczność ukryta) gdyż niedobór mocy może być kompensowany akomodacją. Jednak nadmierny wysiłek akomodacyjny może zakłócać widzenie obuoczne i wywołać tzw.zeza akomodacyjnego. U małych dzieci obserwuje się przeważnie małą i średnią nadwzroczność. Brak fizjologicznej nadwzroczności we wczesnym dzieciństwie może być zapowiedzią krótkowzroczności , która będzie pogłębiać się wraz ze wzrostem gałki ocznej. Ta fizjologicznie występująca u dzieci wada wzroku , zwykle nie wymaga korekcji i z czasem zanika. Bezwzględnej korekcji wymaga natomiast stan , który mógłby zakłócić prawidłowy rozwój widzenia , np. znacząca wada refrakcji , różnowzroczność lub zez. Nadwzroczność prawidłowo korygowana w dzieciństwie w wielu przypadkach ulega znaczącemu zmniejszeniu , a nawet zanikowi. W przeciwieństwie do krótkowzroczności nie wykazuje tendencji rosnącej. Pełna korekcja nadwzroczności jest niezwykle istotna u dzieci , ponieważ nie korygowana we właściwy sposób może prowadzić do zeza czy  niedowidzenia ( na siatkówkę pada nieostry obraz  i jej komórki będą rozwijać się w nieprawidłowy sposób, a w dłuższym czasie oko może pozostać niedowidzące). Zez zbieżny może towarzyszyć nadwzroczności ale nie jest to regułą. Zdolność adaptacyjna młodego organizmu jest ogromna. Jeśli nadwzroczność jest mała, to istnieje duża szansa, że dziecko z niej wyrośnie. Dzieci z większa wadą muszą nosić okulary. Istotne jest więc badanie wady wzroku u nawet małych dzieci.

Nadwzroczność u dorosłych

Wielkość wady nadwzrocznej może zmieniać się do 25 roku życia i zawsze powinna być korygowana, nawet jeśli osoba "dobrze" widzi z daleka. Oko powinno bowiem wyraźnie widzieć obraz z daleka bez wysiłku, czyli nie akomodując. Stały wysiłek może prowadzić np. do stanów zapalnych przedniego odcinka oka lub  bólów głowy. W przypadku wyższej nadwzroczności , akomodacja już nie wystarcza i osoba z taką wadą wzroku ma także problemy z wyraźnym widzeniem nie tylko z bliska, ale i z daleka. Dorośli nie mają takich możliwości kompensowania wad wzroku jak dzieci , dlatego z chwilą gdy zdolność akomodacji słabnie (najczęściej po 40 roku życia) zwykle potrzebna jest korekta do pracy z bliska. Z upływem lat osoby dalekowzroczne znacznie wcześniej, niż osoby miarowe i krótkowzroczne, odczuwają zanik akomodacji przy obserwacji przedmiotów z bliska . Po okulary do bliży zaczynają sięgać osoby młode , mimo iż dysponują dobrą akomodacją , to nie wystarcza im ona do prac z bliska.

Leczenie nadwzroczności

Dalekowzroczność koryguje się okularami lub soczewkami kontaktowymi dodatnimi oznaczanymi znakiem "plus". Dzieci i młodzież przed zapisaniem okularów korekcyjnych wymagają całkowitego zniesienia zdolności akomodacyjnej (poprzez zakropienia oczu kroplami porażającymi akomodację). Nadwzroczność wysoką można korygować poprzez wszczepienie sztucznej soczewki lub za pomocą chirurgii refrakcyjnej, polegającej na modelowaniu kształtu rogówki. Operację wykonuje się powyżej 21 roku życia, a przeciwwskazaniem są np. cukrzyca, alergie, reumatoidalne zapalenie stawów i zaburzenia wydzielania łez. Nieznane są obecnie żadne metody zapobiegania lub hamowania rozwoju nadwzroczności.

Jak uniknąć nadwzroczności

Nie ma sposobu, by uniknąć nadwzroczności, która zależy od kształtu i długości oka oraz mocy układu optycznego oka, gdyż cechy te są uwarunkowane genetycznie. Ważne jest wczesne wykrycie wady refrakcji, odpowiednie jej korygowanie oraz okresowa kontrola okulistyczna.

Źródło: D.G Hunter, C.E. West "Optyka okulistyczna" wyd. polskie 2012

Astygmatyzm - co to jest?

Świat widziany okiem astygmatyka

Co to jest astygmatyzm?

Przede wszystkim trzeba podkreślić , że astygmatyzm nie jest chorobą.

Astygmatyzm to częsta wada wzroku, która prowadzi do niewyraźnego lub zniekształconego widzenia niezależnie od odległości, w jakiej znajdują się obserwowane przedmioty. Być może słyszałeś również o okularach z "cylindrem" lub cylindrycznej korekcji wzroku. Kiedy ludzie mówią o "cylindrach" rzeczywiście odnosi się to astygmatyzmu. Z astygmatyzmem mamy do czynienia, gdy przednia część oka (rogówka) lub soczewka mają nieregularny kształt. W takim przypadku nosząc sferyczne soczewki okularowe lub soczewki kontaktowe osoby mające astygmatyzm widzą niewyraźny lub zamazany obraz (wydłużony lub rozciągnięty). Osoby z astygmatyzmem mogą być jednocześnie krótko- lub dalekowidzami. Wszystko to może zakłócać wykonanie codziennych czynności, począwszy od czytania z bliska aż do patrzenia w dal.


Co powoduje astygmatyzm?

Wyraźne i stabilne widzenie można uzyskać , jeśli przednia powierzchnia oka (rogówka) posiada idealnie regularny, kulisty kształt. Jednakże w przyrodzie nie występują idealnie okrągłe przedmioty. Niektóre osoby posiadają kulistą rogówkę, a u innych ma ona nieregularny lub owalny kształt. Im bardziej jest ona zbliżona do piłki do rugby, tym wyższa jest wartość astygmatyzmu.
Przyczyny powstawania astygmatyzmu nie są dokładnie znane. W wielu przypadkach niezborność może być dziedziczona. ryzyko jej wystąpienia jest większe u osób mających członka rodziny z tą samą wadą wzroku i najczęściej jest to defekt pierwotny w budowie rogówki.


Czym jest astygmatyzm?

Jeśli przednia powierzchnia oka różni się w niewielkim stopniu od kształtu piłki futbolowej , to astygmatyzm jest na minimalnym poziomie i nie wpływa znacznie na jakość widzenia. Tak zdarza się tylko wtedy , gdy moc astygmatyzmu nie przekracza 0,50 dioptrii cylindrycznych. Dobry wzrok możemy oszacować na poziomie 0,00 lub +/-0,25D. Jeśli Twój wzrok wymaga korekcji na poziomie powyżej 0,25 dioptrii to potrzebujesz okularów lub soczewek kontaktowych specjalnie skonstruowanych do korekcji astygmatyzmu.
Około 30% populacji ma astygmatyzm powyżej 0,50 D więc jest to dość często występująca wada wzroku. W takim przypadku wyraźne widzenie można osiągnąć nosząc specjalne cylindryczne okulary lub toryczne soczewki kontaktowe.


Jak widzą osoby z astygmatyzmem?

Często, zwłaszcza przy małym astygmatyzmie, jego objawy są prawie niezauważalne. Przy bardziej zaawansowanej wadzie widzenie jest nieostre, kontury poszczególnych przedmiotów są zauważane jako zniekształcone i pokrzywione, linie proste stają się krzywe. Kontury są nieostre, może wystąpić zaburzenie poczucia przestrzeni.
Bez stosowania specjalnych okularów lub soczewek kontaktowych obraz jest niewyraźny. Co więcej może to spowodować stan zapalny powiek, dotkliwe bóle głowy, a także dalsze pogorszenie widzenia, szczególnie u dzieci. Ponadto osoby z astygmatyzmem, które ignorują konieczność noszenia okularów lub soczewek, w niekontrolowany sposób nieustannie mrużą oczy, co powoduje szybsze pojawienie się zmarszczek w okolicy oczu. Jeżeli u małego dziecka- do 3 r.ż- nie jest rozpoznany i skorygowany duży astygmatyzm, może dojść do niedowidzenia jednego lub obojga oczu.

Jak można dowiedzieć się czy mam astygmatyzm?

Astygmatyzm może pojawić się z czasem, dlatego też tak ważne jest, aby regularnie, przynajmniej raz w roku, wykonywać badanie wzroku. Wyłącznie specjalista może określić i ocenić wartość Twojego astygmatyzmu i dopasować Ci okulary lub soczewki kontaktowe, stosownie do Twoich indywidualnych potrzeb. Zasadniczo astygmatyzm można określić przy pomocy prostego badania z ożyciem figury promienistej. Jednakże gabinety okulistyczne wyposażone są w nowoczesne urządzenia i sprzęt , które pozwalają na diagnozę i wykrycie nawet niskich wartości astygmatyzmu.


Dlaczego powinienem nosić okulary lub soczewki kontaktowe przeznaczone dla osób z astygmatyzmem?

U osób z astygmatyzmem wyraźne, stabilne widzenie można osiągnąć przy pomocy okularów lub soczewek kontaktowych, które są specjalnie skonstruowane do korekcji astygmatyzmu. Różnią się one od zwykłych sferycznych okularów. Oprócz stabilnego widzenia, toryczne szkła eliminują również bóle głowy ze względu na zmniejszone napięcie oka, mogą zmniejszyć ryzyko zapalenia powiek i dalszego pogarszania się wzroku.


Czy sferyczne szkła są odpowiednie dla osób z astygmatyzmem?

Jeśli osoby z astygmatyzmem noszą sferyczne okulary, to nie uzyskają one widzenia wyraźnego w 100%. Jeśli masz astygmatyzm, sferyczne szkiełka poprawią Twoje widzenie jedynie częściowo. Na pewno dostrzeżesz poprawę widzenia, ale nie będzie ono tak dobre jak mogło by być. Dzieje się tak dlatego , ze soczewki skonstruowane dla osób z astygmatyzmem skupiają promienie świetlne w Twoich oczach inaczej niż soczewki sferyczne- a to jest dokładnie to czego potrzebujesz.


Czy można całkiem wyleczyć się z astygmatyzmu?

Niestety nie możemy! Możemy natomiast poddać się korekcji laserowej - jest ona najnowocześniejszą i najskuteczniejszą metodą leczenia astygmatyzmu. Pozwala nie tylko na rezygnację z noszenia okularów lub szkieł kontaktowych, ale też znacznie poprawia jakość widzenia.
Laser używany jest do wymodelowania rogówki, czyli nadania jej odpowiedniego kształtu. W ten sposób koryguje się również wady mieszane. Zabieg korekcji laserowej trwa zaledwie kilkanaście sekund i jest wykonywany w znieczuleniu miejscowym - podaje się krople do oczu. Tuż po zabiegu możemy wrócić do domu, a do pełnej aktywności po kilku dniach. Przeciwwskazaniami do laseroterapii mogą być np. cukrzyca, silne alergie, atopia, wszczepiony rozrusznik serca, choroby tarczycy lub czynne infekcje.Nie wykonuje się także zabiegu u osób które nie ukończyły 20 roku życia a wada się wciąż rozwija, u kobiet w ciąży i karmiących piersią.

Jeśli chcesz widzieć wyraźnie i dostrzegać każdy szczegół wybierz soczewki przeznaczone do korekcji astygmatyzmu.